1. باورهای پایدار و ثابت:افراد مبتلا به اختلال هذیانی، با وجود شواهد ضد و نقیض، اغلب برای مدت طولانی به اعتقادات نادرست خود محکم پایبند هستند.

2. هذیان های غیر عجیب و غریب:باورهای نادرست در اختلال هذیانی قابل قبول هستند اما بعید هستند، مانند اینکه توسط کسی دنبال شوند، مسموم شوند یا فریب داده شوند.

3. فقدان بینش:افراد مبتلا به اختلال هذیانی معمولاً نسبت به غیرمنطقی بودن باورهای خود بینش ندارند و ممکن است در هنگام به چالش کشیدن حالت تدافعی یا خصمانه پیدا کنند.

4. اختلال عملکردی:هذیان می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای عملکرد در زمینه های مختلف زندگی، از جمله کار، روابط، و مراقبت از خود تأثیر بگذارد.

5. پریشانی عاطفی:هذیان ها می توانند احساسات آزاردهنده ای مانند ترس، اضطراب، خشم یا غم ایجاد کنند.

6. اشتغال ذهنی به هذیان:افراد مبتلا به اختلال هذیانی اغلب زمان قابل توجهی را صرف فکر کردن و بحث درباره هذیان های خود می کنند.

7. انزوای اجتماعی:افراد مبتلا به اختلال هذیانی به دلیل باورهای غیرعادی خود ممکن است از تعاملات اجتماعی کناره گیری کنند و خود را از دیگران منزوی کنند.

8. پارانویا:افکار پارانوئید معمولاً با اختلال هذیانی همراه است. ممکن است فرد دائماً نسبت به مقاصد دیگران مشکوک یا ترسیده باشد.

9. اعتقاد تزلزل ناپذیر:هذیان ها عمیقا ریشه دوانده و در برابر تغییر مقاوم هستند، حتی زمانی که با شواهد متناقض یا استدلال های منطقی مواجه می شوند.

10. عدم وجود توهم:برخلاف سایر اختلالات روان پریشی، اختلال هذیانی شامل توهمات برجسته (درک چیزهایی که وجود ندارند) نیست.

11. باورهای غیر نوسان:شدت هذیان در طول زمان ثابت می ماند، بدون تغییرات یا بهبودی قابل توجه.

12. فقدان رفتارهای عجیب و غریب:افراد مبتلا به اختلال هذیانی معمولاً رفتارهای عجیب و غریب یا عجیب مرتبط با سایر اختلالات روانپریشی از خود نشان نمی دهند.

13. عملکرد در سایر زمینه ها:علی رغم وجود هذیان، افراد مبتلا به اختلال هذیانی می توانند عملکرد طبیعی خود را در سایر جنبه های زندگی خود حفظ کنند.

14. تأثیر محدود بر تست واقعیت:در حالی که هذیان ها ممکن است درک فرد از واقعیت را تحریف کنند، معمولاً بر توانایی آنها برای درک و هدایت موقعیت های روزمره غیرمرتبط با توهمات آنها تأثیر نمی گذارد.

15. عدم سوء مصرف مواد یا شرایط پزشکی:اختلال هذیانی ناشی از سوء مصرف مواد یا شرایط پزشکی شناخته شده برای ایجاد علائم روان پریشی نیست.

16. شروع در بزرگسالی:اختلال هذیانی معمولاً در بزرگسالی، اغلب در میانسالی یا بعد از آن ظاهر می شود.

17. طول مدت علائم:علائم اختلال هذیانی حداقل برای یک ماه یا بیشتر باقی می مانند.

18. انواع مختلف هذیان:اختلال هذیانی می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود، از جمله هذیان های آزاردهنده (احساس هدف قرار گرفتن یا توطئه علیه)، هذیان های بزرگ (خود بزرگ بینی اغراق آمیز)، هذیان های شهوانی (باور کردن کسی که عاشق آنهاست) و هذیان های جسمی (باورهای نادرست در مورد عملکردها یا احساسات بدن).

19. بینش محدود به بیماری:افراد مبتلا به اختلال هذیانی اغلب از وضعیت سلامت روان خود آگاهی ندارند و ممکن است در جستجوی کمک حرفه ای مقاومت کنند.

20. تأثیر بر روابط: باورهای نادرست افراد مبتلا به اختلال هذیانی می تواند روابط با خانواده، دوستان و همکاران را تیره کند.

22. نیاز به ارزیابی حرفه ای:تشخیص اختلال هذیانی مستلزم یک ارزیابی جامع توسط یک متخصص سلامت روان، از جمله ارزیابی کامل روانپزشکی و در نظر گرفتن عوامل پزشکی و عصبی است.

شناخت اختلال هذیان برای مداخله زودهنگام و درمان مناسب بسیار مهم است. اگر مشکوک هستید که ممکن است فردی دچار هذیان شود، ضروری است که او را تشویق کنیدo از یک روانپزشک یا روانشناس کمک حرفه ای بخواهید.